नन्नाची यादी!
“कंटाळा आलाय गं फार”, तेजोमयी, अलेक्झा गोर्जीला म्हणाली. ती काही उत्तर देण्याच्या आधीच, अलेक्झांडरकडे वळून तेजोमयीने विचारलं.
“अलेक्झू, तुला नाही आला कारे कंटाळा?”,
“नाही बाँ!” अशा आशयाची मान आणि शेपूट अलेक्झांडरने हलवली. गोर्जीला हसू आलं.
“गोर्जे, दात दाखवायला काय झालं तुला?”
“मला कुठे काय झालं? मला तर तुझ्यासारखा कंटाळाही आला नाही.”
“आगावूपणा करु नकोस.”
“अगं, वर्षाचा शेवट, दोन दिवसावर आला असताना, मी कसा काय आगावूपणा करु शकते? माझी काय बिशाद.”
“मग, माझा कंटाळा घालव की.” तेजोमयी गोर्जीला म्हणाली. हिचा कंटाळा कसा घालवायचा, याचा विचार करण्यासाठी गोर्जीने, काहीक्षण डोळे मिटले. तिला एक आयडिया सुचली. तिने टाळीसाठी तेजोमयीकडे हात पुढे केला. गोर्जीला, उत्तर मिळाल्याचं ध्यानात आल्याने अलेक्झांडरनेही त्याचा डावा पंजा तिच्या समोर केला. तिघांचीही, टाळीटाळी संपल्यावर, गोर्जीने, तेजोमयीला एक कागद घ्यायला लावला.
“कशासाठी?”
“अगं, तुझा कंटाळा घालवायचाय ना.”
“तो, कागदाने कसा घालवणार?”
“नक्कीच घालवणार. फक्त मी सांगते तेव्हढं कर.” असं बोलून गोर्जीने तेजोमयीला कागदावर, एक यादी करायला सांगितलं. तिथेच फतकल मारुन अलेक्झांडर, दोघींकडे आलटूनपालटून उत्सुकतेने बघू लागला.
खरंतर, तेजोमयीला लिहिण्याचाही कंटाळाच आला होता. पण ती, बळेबळे गोर्जी सांगते तसं लिहू लागली. त्यावेळी तिचं मन दुसरीकडेच भिरभिरत होतं. ती यांत्रिकपणे लिहित असल्याने, आपण काय लिहितोय, हे तिच्या लक्षात येत नव्हतं.
“पुढचा मुद्दा लिही…”गोर्जी म्हणाली.
तेजोमयीने लिहिलं, “मी नवीन वर्षी पिझ्झा, बर्गर आणि कोणत्याही जंकफूडसाठी आग्रह करणार नाही. मी, मोबाइलवरील गेम खेळणार नाही. घोकनपट्टी करणार नाही. खोटं बोलणार नाही. उठसूट टीव्ही बघणार नाही. प्लॅस्टिकची पिशवी वापरणार नाही. पुस्तकांवर खाडाखोड करणार नाही. अवांतर वाचनासाठी नाही म्हणणार नाही. अन्न वाया घालवणार नाही. कुणाचीही निंदानालस्ती करणार नाही. आळस करणार नाही. योगवर्गाला बुट्टी मारणार नाही.”
बुट्टी शब्द कानावर पडताच तेजोमयी भानावर आली.
“गोर्जेटले, हे काय चाललय तुझं, हे नाही, ते नाही. सगळी नन्नाची यादी.”
“अगं, खरोखरच नन्नाचीच यादी किंवा ‘न’-यादी म्हण, आहे.”
“मला कशाला भरीस घातलं, हे नन्ना फन्ना लिहायला.” तेजोमयीने रागानं विचारलं.
“अगं, नव्यावर्षासाठी अनेकजण, टू डू लिस्ट म्हणजे, हे करणार नि ते करणार, अशी यादी करतात.”
“मी पण करते ना. त्यात काय नवल नि ग्रेट.”
“त्यात नवल नाही, म्हणूनच तर मी ही तुला, ‘न’-यादी किंवा नॉट, टू डू लिस्ट करायला सांगितलीय ना.”
“आँ!”
“हाँ!” गोर्जी हसून म्हणाली. तेजोमयीने गोर्जीची, ‘न’-यादी जोराने वाचली. अलेक्झांडरने कान टवकारुन ती ऐकली.
“पण गोर्जे, याने काय होणार. हे कर ते कर, असं सांगण्याऐवजी, तू तर, हे करु नको नि ते करु नकोस हेच सांगितलंस.”
“अगं, सर्वांचं नवं वर्षं छान, मजेत जाण्यासाठी ‘न’-यादीच जास्त उपयोगाची. ही यादी, तुम्हाला चांगला माणूस, चांगली व्यक्ती बनवते. चांगली व्यक्तीच, उत्तम कार्य करु शकते नि त्याची टू डू लिस्टही व्यवस्थित मार्गी लागते.”
गोर्जी, काहीतरी भारी बोललीय हे तेजोमयीच्या लक्षात आलं. पुन्हा एकदा गोर्जीने सांगितलेली, ‘न’-यादी तिने वाचून काढली. ही यादी वाचतावाचता, तिचा कंटाळा कुठल्या कुठे पळून गेला. ही ‘न’-यादी कितीही वाढवता येऊ शकते, हे तिच्या लक्षात आलं, तिने पुढचा मुद्दा लिहिला , नव्या वर्षात कधीही कंटाळा करणार नाही…
हे बघून गोर्जी आंनदली. तिने अलेक्झांडरकडे हात केला. समोरचा पाय पुढे करुन अलेक्झांडरने टाळीटाळी केली.
“पण, मिस्टर अलेक्झांडर तुम्हीसुध्दा नव्यावर्षात, कुणावरही उगाचच भुंकायचं नाही हं.” तेजोमयीने, त्याचा कान हलकेच ओढत, अलेक्झांडरला सुनावलं. शेपूट आणि मान हलवून, आपल्याही ‘न’-यादी मान्य असल्याचं त्याने मान्य करुन टाकलं.
सुरेश वांदिले