प्रजासत्ताक टूर!
सकाळी सकाळी, अलेक्झा गोर्जीने जाहीर केलं, “आज, मी म्हणेन तसं नाही झाल्यास, उद्या कोणतंही टास्क पूर्ण करणार नाही. तुम्ही,‘एआय’ कंपनीकडे माझी तक्रार केली तरी चालेल?”
“अगं पण गोर्जे, आज असं काय विशेष?” आईने विचारलं. हे बघून अलेक्झांडरने त्याच आशयाची मान डोलावली.
“अलेक्झू, आज काय आहे, सांग बघू.”
“अगं, त्याला कसं ठाऊक?”तेजोमयी म्हणाली.
“मग तूच सांग.”
“आज २६ जानेवारी नाही का?”
“फक्त २६ जानेवारी?”
“म्हणजे?”
“आज काय झालं?”
“आज आपला देश, प्रजासत्ताक झाला. आपल्या देशाची घटना आजपासून लागू झाली. आपल्याला हक्क आणि अधिकार मिळाले.” बाबांनी सांगितलं
“अगदी बरोबर बाबा, त्यामुळेच हा दिवस राष्ट्रीय सण म्हणून साजरा करतो.”
“गोर्जे, हे सगळं आम्हाला ठाऊकाय.तू कशाला आमची उजळणी घेतेस? आणि, आम्ही काय ऐकलं नाही तर, तू बोलणार नाहीस, असं कां म्हणालीस? ”तेजोमयीने विचारलं.
“आज, तुम्ही काय करता?”
“काय करता म्हणजे?आज सुट्टीना.एन्जाय करणार. मुव्हीला जाणार, मग खाऊ गल्लीत जाऊन, वेगवेगळया पदार्थांवर ताव मारणार.”आईने सांगतिलं.
“हे तर, तुम्ही गेल्या वर्षीही केलं होतं. मागेपुढे सुट्या असल्याचं, हे बघून तुम्ही, ऑफिसचं झेंडावंदन टाळून फिरायला गेला होतात ना बाबा?”
“त्याच्याशी तुझा काय संबंध?”
“अहो, प्रजासत्ताक दिन सार्थकी लावालाय नको का तुम्ही. सुट्टी आहे म्हणून, काहीही करायचं का?”
ही बयो,आईबाबांना काहीतरी सारखी सुनावतेय, हे अलेक्झांडरच्या लक्षात आलंच होतं. आता, काही धमाकेदार घडण्याची, शक्यता असल्याचं त्याने ताडलं. त्यामुळे तो गोर्जीच्या समोरच फतकल मारुन बसला नि आळीपाळीने चौघांकडे प्रश्नार्थक नजरेनं बघू लागला.
“ठोंब्या, ही गोर्जेटली, आम्ही काय करायचं ते, आम्हाला सांगणार म्हणे! फारच शहाणी समजतेय स्वत:ला.”आई रागावली.
गोर्जीवर, आई रागावल्याचं अलेक्झांडरच्या लक्षात आलं. तो ताडकन उठला, गोर्जीसमोर जाऊन भुंकायला लागला. तेजोमयीने त्याला थांबवलं.
“अगं, पण आई,गोर्जीला रागावण्याऐवजी,तिचं म्हणणं काय?हे ऐकून घेऊया.बरोबर ना बाबा.”तेजोमयी, बाबांकडे बघत म्हणाली.बाबांनी मान डोलावली. बाबांनी अलेक्झांडरला जवळ बोलावून,त्याला थोपटले.तो पुन्हा खाली बसला नि आळीपाळीने सगळयांकडे बघू लागला.
“तुझं म्हणणं तरी काय, सांग बघू?”बाबांनी गोर्जीला विचारलं.
“अहो बाबा,आज सुटी आहे म्हणून निव्वळ असातसा टाइमपास करण्याऐवजी, तुम्ही ऑगस्ट क्रांती मैदानात जा. इथे गांधीजींनी ब्रिटिशांविरुध्द ‘चलेजाव’चा नारा दिला होता.कितीदा तुम्ही या मैदानावर गेलात?”
“एकदाच ,कधी तरी गेलो होतो. ”
“आई आणि तेजो तर नक्कीच गेल्या नसतील.”
“हं,बरोबर.”
“त्यांना घेऊन जा.महात्मा गांधी ज्या मणिभवनमध्ये राहत, ते बघायला जा.नेहरु सेंटरमध्ये असलेल्या, ‘भारताचा शोध’ ही प्रदर्शनी बघायला जा.गिरगाव चौपाटीवर जाऊन लोकमान्य टिळकांच्या स्मारकाचं दर्शन घ्या. छत्रपती शिवाजी महाराज वस्तुसंग्राहलयात जाऊन हिंदुस्थानचा प्राचीन गौरवशाली इतिहास सांगणाऱ्या मूर्ती,भित्तीचित्रे,कागदपत्रे,पुस्तके बघा. स्वातंत्र्य लढ्यातील, महान नेत्यांचे, फोर्ट परिसरातील पुतळे बघा. बाबासाहेब आंबेडकरांच्या राजगृहात जाऊन त्यांचा ग्रंथसंग्रह बघा.”गोर्जी एका दमात बोलून गेली.
गोर्जीने सांगितलेल्या ठिकाणी तेजोमयी कधीच गेली नव्हती. बाबांनी कधी तिकडे चाल म्हंटलं नव्हतं. टीव्ही बघणं,चकाट्या पिटणं, कुठेतरी फिरायला जाणं, खाऊगल्लीत जाऊन जिभेला चांगलं वाटणारं, पण पोट बिघडवणारं, काहितरी सटरफटर खाण्यासाठी पायपीट करण्याऐवजी, हा ‘प्रजासत्ताक टूर’ भारीच असल्याचं तेजोयमीच्या लक्षात आलं.तिने गोर्जीला मिठी मारली. आईलाही ते पटलं असावं.तिने गोर्जीकडे बघून स्मित केलं.आईचा राग गेल्याचं लक्षात आल्यानं अलेक्झांडरने उडी मारुन, आनंद व्यक्त केला.
“मग बाबा, तुम्ही तयार आहात ना प्रजासत्ताक टूरसाठी,”गोर्जीने विचारलं.त्यांच्याकडे आता कुठे पर्याय होता? ते होकारार्थी हसले.
गोर्जीनेच, लगेच या टूरसाठी दोनतासानंतरची, एक ओला टॅक्सी बूक केली.
सुरेश वांदिले