बाबांची शिकवणी

 

 बाबांची शिकवणी

तेजोमयीच्या बाबांचं गणित आधीपासूनच कच्च असलं तरी त्यात त्यांना रस होता. काळ-काम- वेग- अंतर- वर्गमूळ-श्रृंखला- नफा- तोटा- गुणाकार-भागाकार- सरळव्याज-चक्रवाढव्याज- कंस- बेरिज-वजाबाकी इत्यादी घटकांचे सोपेसोपे सिध्दांत आणि सूत्रांना ते एवढ्या वर्षात विसरुनही गेले होते. त्यामुळे छोटीछोटी आकडेमोड करताना त्यांची फार तारांबळ उडायची. विशेषत: बाजारात खूप सारा भाजीपाला घेतल्यावर ते दुकानदार सांगेल त्या आकडेमोडीवर विश्वास ठेवून त्याला पैसे देत. त्यामुळे दुकानदारांना जास्तिचे पैसे बाबा देतात, असं आईला वाटे. त्यावरुन बरेचदा आईचं बोलणही बाबांना खावं लागे.

म्हणूनच बाबांनी आता ठरवलय की आपण गणितातल्या या साध्यासाध्या गोष्टी शिकून घ्यायल्या हव्या.

त्यांचा विचार पक्का झाल्यावर त्यांनी एके दिवशी तेजोमयीस गणित शिकवशील कां? असं विचारलं.

तेजोयमीस हसू आला. अलेक्झांडरकडे बघत ती म्हणाली,

“अलेक्झू बघ, बाबासाहेब आज आमची फिरकी घेऊन आम्हास आऊट करु इच्छितात. “

अलेक्झांडरने एकदा बाबांकडे आणि एकदा तेजोयमीकडे जिभ लांब करत बघितलं. तुमचं तुम्ही बघा बुवा, असे भाव चेहऱ्यावर आणत त्याने सोफ्यावर ताणून दिली. त्याच्या डोक्यावर हात फिरवत बाबा म्हणाले,

“अगं, मी तुझी गंमत करत नाही की फिरकी घेत नाहीय. मला खरंच गणित शिकायचं. म्हणजे साध्या साध्या आकडेमोडीसाठी कुणावर विसंबून राहावं लागणार नाही मला.“

“त्यामुळे, माझं बोलणं खावं लागणार नाही.“ दोघांच्या संभाषणात सामील होत आई हसत हसत म्हणाली.

“तूसुध्दा कां शिकून घेत नाहीस गणित. आपल्या दोघांचं गणित पक्कं झालं तर आपणास कुणी फसवू शकणार नाही.“ बाबा आईला म्हणाले.

“अहो, मला कोण फसवणार?, आकड्यांपेक्षा माझे शब्दच भारी आहेत.तुम्हीच शिका बरं का!”

“तेजोमयीकडूनच शिकावं म्हणतो.“

“हिला स्वत:ला तरी गणित नीट येतय का ,हे बघ म्हणावं. आई ओघाओघात बोलून गेली. याचा तेजोमयीस राग आला.

“माझं गणित कच्चं आहे, हे कशावरुन  म्हणतेस आई? तेजोमयीनं गुस्स्यात विचारलं.

“अगं ठमे, रागावतेस कशाला?मी आपलं गमतीनं म्हणाले. यांना जर शिकवायचं असेल तर तुला स्वत:ला अभ्यास करावा लागणार नाही का? शाळेतले शिक्षक आधी स्वत: अभ्यास करतात नि मग ते विद्यार्थ्यांना शिकवतात.“

“तेजोमयीसुध्दा अभ्यास करेल की, मला शिकवण्याआधी.” बाबा तेजोमयीची बाजू घेत म्हणाले.

“अहो, तिला त्यासाठी वेळ नको मिळायला. टीव्ही, मोबाइलवरील गेम, मित्रांसोबत चॅटिंग यातून कसा बरं ती वेळ काढेल? आई निर्विकारपणे म्हणाली.

“आई, तू माझं कौतुक करतेस की माझी खिल्ली उडवतेस?” आईकडे लटक्या रागाने बघत तेजोमयी म्हणाली.

“ठोंब्या, मी कधी या ठमीची खिल्ली उडवते कां रे ? अलेक्झांडरला हलवत आईने त्याला प्रश्न केला. त्याने बरोबर नकारार्थी मान हलवली.

“घे, पटलं ना तुला.उद्यापासूनच बाबांची शिकवणी सुरु कर.“आई म्हणाली. बाबांनी होकारार्थी मान हलवली.

तेजोमयीनं लगेच आपली जुनी पुस्तकं काढली. बाबांना काय शिकवायचं याच्या नोट्स ती काढू लागली. बाबांना शिकवण्याची कल्पना तिला भारीच आवडल्याने ती शिकवण्याच्या तयारीला जास्तित जास्त वेळ देऊ लागली. त्यामुळे मग तिचा टीव्ही-गेमिंग-चॅटिंगवरचा वेळ कमी झाला.