महाराजांचा अपमान?
तेजोमयी त्याच्यासमोर दत्त म्हणून उभी राहिली. तो त्याच्या तोंडाला लावलेली कोलाची बॉटल तिथेच फेकण्याच्या तयारीत होता. इकडेतिकडे निरीक्षण करत चाललेल्या तेजोयमीच्या ते लक्षात येताच, ती ताडदिशी त्याच्यासमोर उभी राहिली. आईबाबा आणि अलेक्झांडरही तिच्या या कृतिने अवाक झाले.
तेजोमयी अनोळखी व्यक्तीच्या समोर अशी जाऊन उभी राहिल्याबरोबर अलेक्झांडरही तिच्याकडे धावला नि तो त्या व्यक्तीकडे रागाने बघू लागला. तेजोमयी अशी त्या व्यक्तीकडे बघतेय असं लक्षात आल्यावर अलेक्झांडर मागे थोडाच हटणार? आईबाबा आणि तेजोमयी कोणत्या क्षणी काय करु शकतात याचा त्याला चांगलाच अंदाज आला होता.
अलेक्झांडर जबडा खोलून बघतोय म्हंटल्यावर ती व्यक्ती गर्भगळीतच झाला. तो अलेक्झांडरवर हातवारे करुन हाडहूड करु लागला. याचा अलेक्झांडरला प्रचंड राग आला. अलेक्झांडर त्या व्यक्तीवर उडी मारणार हे आईच्या लक्षात आल्यावर तिने, ठोंब्या आगावूपणा करु नकोस अशी जोराने तंबी दिली. त्यामुळे अलेक्झांडरचे समोर पडलेली पावलं मागे आली. थोड्याशा नाराजीने त्याने आईकडे बघितलं.
एव्हाना आईबाबा अलेक्झांडर आणि तेजोमयीपर्यंत पोहचले होते. हा प्रकार बघून त्या ठिकाणी जमलेले इतरही व्यक्ती गोळा झाल्या.
अलेक्झांडर मागे हटल्याचं बघून त्या व्यक्तीने चेहऱ्याला आलेला घाम पुसला आणि उसनं अवसान आणत म्हणाला…
माझ्यासमोर अशीकशी तुमची मुलगी आणि हा कुत्रा उभा राहू शकतो?
कुत्रा असा शब्द कानावर पडताच,आईचा राग अनावर झाला.
कुत्रा नाही तो अलेक्झांडर आहे.माझा लेक. सांभाळून बोलायचं…आई त्याला दम देत म्हणाली.
अहो, पण झालं तरी काय?गर्दीतील एका जणानं विचारलं.
अहो काका, हे गृहस्थ कोलाची रिकामी बॉटल आणि वेफर्सचे प्लास्टिक इथेच फेकण्याच्या बेतात होते.
मग, तुला काय करायचय? दुसरा कुणीतरी म्हणाला.
मला काहीच करायचं नाही हो. पण महाराजांना करायचं ना !
कोण महाराज?
तुम्ही आता कोणत्या गडावर आहात काका?
प्रतापगडावर…
मग कसं काय विचारता कोण महाराज म्हणून? तेजोमयी धिटाईनं म्हणाली.
त्या व्यक्तीच्या समोर दत्त म्हणून तेजोमयी कां उभी राहिली हे या संवादानं आई-बाबांच्या लक्षात आलं.
बाबांनी त्या व्यक्तीचा हात पकडून जवळच असलेल्या एका बोर्डाकडे त्याला नेलं. छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या स्पर्शाने पावन झालेल्या या गडावर कचरा करु नये. प्लॉस्टिक कुठेही फेकून नये. गडाचे पावित्र्य राखावं असं ठळक शब्दात लिहिलं होतं.
काय रे हे तुला वाचता येत ना…मग जोरानं वाच की…आई त्या व्यक्तीस म्हणाली.
बाबांनी पकडलेला हात सोडवत त्या व्यक्तीने या पाटीवर काय लिहिलय ते जोरानं वाचलं.आजूबाजूल्या जमलेल्या गर्दीने टाळया वाजवल्या.
टाळ्या काय वाजवता? आपण इतर सगळीकडे घाण आणि कचरा करतोच करतो. पण महाराजांच्या गडावरही सुध्दा आपली ही सवय जात नाही. यापेक्षा महाराजांचा दुसरा अपमान तरी कोणता? तेजोमयी आवेशात बोलून गेली.
त्या व्यक्तीच्या लक्षात चूक आली असावी. तो सर्वांदेखत तेजोमयीस सॉरी म्हणाला. अलेक्झांडरलाही सॉरी म्हण दादा…तेजोमयी त्याला म्हणाली. त्याने अलेक्झांडरकडे बघून त्यालाही सॉरी म्हंटलं.
आता तुम्हाला तुमची चूक कळलीच आहे तर मग त्याची दुरुस्ती करु या आपण दादा. तेजोयमी उत्स्फुर्तपणे बोलून गेली..
म्हणजे गं काय करणार तू? आई बाबांनी आश्चर्यानं एकाचवेळी विचारलं.
त्यांना काही उत्तर देण्याच्या ऐवजी तेजोमयीनं इकडे-तिकडे बघत समोर दिसणारा कचरा उचलायला सुरुवात केली. त्या दादाच्याही लक्षात लगेच आलं. त्यानेही मग कचरा आणि प्लॅस्टिक उचलायला सुरुवात केली. आईबाबा आणि इतरही काही उत्साही पर्यटक हातभार लावू लागले. अलेक्झांडरही त्याच्या परिने तोंडात प्लॅस्टिक व इतर कचरा घेऊन येऊ लागला. दोन तासपर्यंत ही मोहीम अशी सुरु होती. त्यामुळे गडावरचा बराच कचरा स्वच्छ झाला. आपले डोळे उघडल्याबद्दल त्या व्यक्तीने तेजोमयीचं आभार मानले.
अगं, घरी तू पालीला भिणारी, एकदम अशी रणरागिणी कशी काय झालीस? आईने कौतुकांन तेजोमयीस विचारलं.
महाराजांच्या प्रतापगडावर प्रताप नाही गाजवायचा तर आणखी कुठे आई? तेजोमयी हसत म्हणाली.
तेजोयमीने छत्रपती शिवाजी महाराज की जय असा जयघोष केला. उपस्थित सर्वांनी महाराजांचा जयजकार केला. महाराजांनी प्रतिष्ठापना केलेल्या भवानी मातेचं दर्शन घेऊन आईबाबा,अलेक्झांडरसह तेजोमयी महाबळेश्वरकडे निघाले.
तेजोमयीनं मोठ्ठाच पराक्रम गाजवल्याचं लक्षात आल्यानं अलेक्झांडर कितीतरी वेळ तिच्याकडे कौतुकानं बघत राहिला.
सुरेश वांदिले