भिकपती

भिकपती

श्रीमंत होणं कुणाला बरं आवडणार नाही.जे गरीब असतात त्यांना तर वाटतच वाटतं पण जेश्रीमंत असतात त्यांनाही आणखी श्रीमंत व्हावं वाटतं. मनाने श्रीमंत होण्याचा आणि असण्याचाकालखंड कधीचाच अंतराळातील कृष्णविवरात अंतर्धान पावला आहे.

   तुमचं समाजातलं वजन हे श्रीमंतीवर तोललं जातं. अमेरिकेत बार्न ऍ़ण्ड ब्राटअप झालेल्याकुत्र्याकडे आणि इथिओपिआतल्या कुत्र्याकडे जसं बघितलं जातं ना किंवा बांद्रा पूर्व आणि बांद्रापश्चिमेतील मांजरींकडे बघितले जातं ना तसं हे…

   जो तो आपआपल्या पध्दतीने श्रीमंत होण्याची गुरुकिल्ली किंवा अलिबाबाची गुहा सापडण्यासाठीनशीब अजमावत असतो.नशीब फळलं तर अहाहा आणि नाही फळलं तर अरेरे. हे सारं आठवायचंकारण,श्रीयुत डोनाल्ड जे ट्रम्प्‍ आणि रॉबर्ट टी कियॉसाकी हे लेखकद्वय. दोघेही अमेरिकेतील असले तरीश्रीमंतच आहेत असे नाही. महाराष्ट्रातील एखाद दुसऱ्या श्रीमंत मऱ्हाठी लेखकासोबत या दोघांचीतुलना करावयाची झाल्यास, मराठी लेखक हा 200 चौरसफुटाच्या किराणा मालाचा दुकानदारतर  डोनाल्ड आणि रॉबर्ट हे 20000 चौरस फुटाच्या डिपार्टमेंटल स्टोअरचे ओनर, असे करावेलागेल. असे असले तरी अमेरिकेतील चित्रपट स्टार्स,राजकारणी,खेळाडू,वॅव वॅव टॅव करणारे गायकयांच्या तुलनेत हे दोघेही ठार गरिब किंवा तिकडच्यांसाठी डायरेक्ट दारिद्यरेषेखालीच.

त्यामुळेच या दोघांनी एके दिवशी पहाटे-पहाटे रेशमाची गाठ सैल करीत श्रीमंत होण्याचानिर्धार केला केला असावा. डॉन बणून श्रीमंत होण्याचा जवळचा पण रिस्की मार्ग त्यांच्याडोळयापुढे असू शकतो.पण डॉनला बंदूक चालवावी लागते.प्रसंगी एखाद्याची बकऱ्यासारखी मुंडकीउडवावी लागते.या दोन्ही गोष्टींचे शिक्षण प्रशिक्षण  कधीच न मिळाल्याने जे जमू शकतं तेचकरावं या भारतीय तत्वज्ञानानुसार या दोघांनी लेखनीच चालवण्याचं ठरवलं असावं.

   शब्दांचा ढिग कसाही पाडता येतो. त्यामुळे या दोघांनी मग पुस्तक लिहायलं घेतलं. विषयनिवडला श्रीमंत होण्याची महा-गुरुकिल्ली. इंडियन ऑयडल मधल्या एखाद्या गायिकेने सूर असानाही तर तसा आळवायचा असतो असं आशाताईंना सांगण्यासारखचं किंवा डान्स इंडिया डान्समधील फायनलिस्टने माधुरी दीक्षितांना नृत्याचे स्टेप्स शिकवण्यासारखं किंवा कांढळी बुद्रुकच्यासरपंचाने श्रीयुत बराक ओबामा यांना आंतरराष्ट्रीय राजकारणाचे धडे देण्यासारखंच हे आहे.पणजगात ज्यांना जे जमत नाही ते इतरांना उत्तम-उत्कृष्ट-अत्युकृष्ट कसे करता यावे असे मौलिक सल्लेदेणाऱ्या अशा फुकट फौजदारांची संख्या कमी नाही.

तब्येत कशी उत्तम राखावी असं सांगणारा मात्र अनंत आजारांनी ग्रस्त असतो.सुखी संसाराचेधडे देणाऱ्यांचा संसारच सुरु झाला नसतो किंवा त्याला ब्रेक लागला असतो.पॉझिटिव्ह थिंकिंगचेक्लासेस घेणाऱ्याला निगेटिव्ह विचारांनी घेरुन टाकलेलं असतं.परमेश्वरचा शोध घेण्यासाठी मार्गदाखवण्याचा दावा करणाऱ्या गुरु-बाबा-महाराज-बुवा यांना तो मार्ग डावीकडचा की उजवीकडचावायव्य दिशेकडचा हे त्यांना अखेरच्या श्वासापर्यंत कळतच नाही.योगसाधनेचे पन्नास फायदे समजावूनसांगणाऱ्यांना पाच योगाआसने धड येत नाहीत.नाट्यसमीक्षकांना उत्तम नाटक आणि चित्रपटसमीक्षकांना हिट चित्रपटाची निर्मिती करता येत नाही. तसं या मागदर्शकांचं असतं.पण ही मंडळी त्यांनान जमणाऱ्या गोष्टी इतरांसाठी ठासून आणि ठोकून सांगण्यात तरबेज असतात. या दोघांचही तसचं.

   त्यांना श्रीमंत व्हायचं होतं. पण ते झाले नसावेत म्हणून त्यांनी इतरांनी श्रीमंत कसे व्हावेयाची गुरुकिल्ली दाखवणारं,व्हाय यू वॉण्ट टू बी रिच या नावाचा चकचकित ग्रंथलिहिला.भारतातील या ग्रंथाची किंमत 1250 रुपये.म्हणजे तुम्हा आम्हा पामरांसाठी अबाबाकरायला लावणारी.एवढ्या किमतीची पुस्तक विकत घ्यायला आपल्याला किती वर्षं लागतील,याचंचिंतनमनन ज्याचं त्यानं करावं.

या पुस्तकांनं डोनाल्ड आणि रॉबर्ट यांचं नशिब फळलं की नाही हे कळायला मार्ग नाही. जगात या पुस्तकाच्या किती आवृत्या निघाल्या हेही कळू शकेलेलं नाही. पण या पुस्तकाचंभारतातलं नशिब हे शनीच्या वक्री फेऱ्यात सापडल्याचं दिसते आहे.

   काही महिन्यांपूर्वी  1250 रुपयांचं हे पुस्तक अवघ्या 100 रुपयांमध्ये विकण्यासाठीलोकलच्या प्रत्येक डब्यात 10-20 प्रती घेणाऱ्यांचे हाकारे कानी पडत होते.पण प्रवाशांना श्रीमंतहोण्यात किंवा हे पुस्तक वाचून श्रीमंत होण्यात इंटरेस्ट दिसला नाही.कारण कवडीमोल किंमतीतलेपुस्तक घेण्यापेक्षा पन्नासाठ रुपयांचे दोन बर्गर नि 30 – 40 रुपयांची पेप्सी घेण्यासाठी पॉकिटमोकळं करणाऱ्यांना या पुस्तकाकडे बघावही वाटले नाही.देखनके पैसे लगते नही साहब,अशीदिनवानी विनवणी करणाऱ्या त्या बिच्चाऱ्या विक्रेत्या मुलाची ही ऑफर सुध्दा कुणी स्वीकारायलातयार नव्हते.

नशिब असं असतं. इतरांना लखपती करु पाहणारे हे पुस्तक मात्र भिकपती होण्याकडेवाटचाल करते आहे. डोनाल्ड आणि रॉबर्ट यांना कदाचित हे ठाऊकही नसेल.आपल्या मौलिकग्रंथांच्या दुर्दशेची ही दशा या दोघांना कळली तर हिंदुस्थानच्या लोकांना अर्थशास्त्रच कळत नाही, त्यामुळे ते लखपती होऊ शकत नाही.यावरच एक ग्रंथ लिहून काढायचे. लखपती होण्याचा काळकधीचाच गेला,आता भारतीयांना करोडपती व्हाया खोकापती व्हायचं असतं,हे कुठे त्या दोघांनाठाऊकाय.हा..हा.हा..

सुरेश वांदिले