रामच्या आईने त्याच्यासाठी हॅरी पॉटरची आख्खी सिरीजच आणली.
“वाव!”,राम म्हणाला,
त्याच दिवशी आजीने त्याच्यासाठी “शामची आई” हे पुस्तक आणलं.त्यावर काय प्रतिक्रिया द्यावी हे रामला कळलं नाही.
“हॅरी पॉटर आणि शामची आई”,ही दोन्ही पुस्तकं त्यानं टेबलवर ठेवली. कधी या पुस्तकाकडे तो बघायचा तर कधी त्या पुस्तकाकडे बघायचा. कोणत्या पुस्तकाने वाचायला सुरुवात करावी, हे त्याला सुचेना. त्यामुळे दोन दिवस त्याने कोणत्याच पुस्तकाला हात लावला नाही.ही गमंत आजोबांच्या लक्षात आली.
“किती वाचून झालं पुस्तकं रे बाळा?”,आजोबांनी विचारलं.
“कसलं काय नि कसलं काय?हे पुस्तक वाचावं की ते, हेच मला कळेनासं झालय, आजोबा.”
“आधी शामची आई वाचना”.त्या दोघांच्या संभाषणात भाग घेत आजी म्हणाली.
“नको,आधी हॅरी पॉटर वाच”,आजीचं बोलणं ऐकून आई म्हणाली.
“अगं शामच्या आईतं संस्काराचे मोती आहेत”.आजी म्हणाली.
“हॅरी पॉटरमध्ये साहस ,बुध्दीचातुर्य,स्मार्टनेसचं सोनं आहे”.आई उत्तरली.
“तुम्हा दोघीचं, तू तू मै मै, सुरु झालं वाटतं पुन्हा”.दोघींचा आवाज ऐकून बाबाही या संभाषणात सहभागी झाले.
“तुम्ही गप्प बसा हो.मी म्हणते ही, रामची आई जिवंत असताना, “शामची आई” कशाला हवी बरं संस्कार करायला?”आई, किंचित घुश्यात बाबांना म्हणाली.
“बरं बाई,मी माझं म्हणणं मागे घेते.त्याला हॅरी पॉटरच वाचू दे”.आजी समजुतीच्या स्वरात म्हणाली.
“नको नको,मीसुध्दा माझं म्हणनं मागे घेते,त्याला आधी “शामची आई”च वाचू दे.”
“वा…वा! दोघीही दोन घर मागे गेलात ते बरं झालं.आता आपण यावरचा छान उपाय काढू या.”आजोबा म्हणाले.
“म्हणजे हो काय? बाबांनी विचारलं.
“अरे गोविंदा,पुस्तकांची छान मजा असते रे.ती रामूला घेऊ द्याना.एक तर एकाच वेळी एकच पुस्तक वाचायला द्या.नाहीतर वाचायलाच देऊ नका.म्हणजे गोंधळ नको ना.अभ्यासाची पुस्तकं वाचता वाचता कधी वेळ काढणार तो .विचार करा.मला वाटतं त्यानं आधी सक्षम मनाचा शाम समजून घ्यावा नि मग समर्थ हॅरीला भेटावं.कसा काय वाटतो तोडगा?”
“छानच आहे की…”
जमलं तर “शामची आई” पाठवून देऊया ना त्या जादुच्या शाळेतील मुलांना वाचण्यासाठी.त्यांच्यावरही छान संस्कार होतील.जादुचा उपयोग मग ते फक्त चांगल्याच कार्यासाठी करतील…” आजोबा स्मित करत म्हणाले.
०००