सकाळी उठल्यापासून तेजोमयीची आई घरच्या वेगवेगळया कामांना लागायची. तिच्या अवतीभवती अलेक्झांडर असायचा. त्याच्याशी बोलत बोलत तिचं काम सुरु असायचं.
आज आईने घराची स्वच्छता करायला घेतली. नेहमीप्रमाणे अलेक्झांडर सोबतीलाच होताच. हे दे, ते दे असं आईने त्याला सांगितलं की त्याला जमेल तसं तो आपल्या तोंडात पकडून आईला देत असे. अर्थात आईसुध्दा त्याला तशाच गोष्टी सांगायची. झाडू दे. स्वच्छता करायला कपडा दे, अशा.
आईच्या या कामात बाबा आणि तेजोमयीचा अजिबातच सहभाग नसे. आई काम करत असताना बाबा पेपर वाचत असत किंवा टीव्हीवर बातम्या किंवा मोबाईलवर व्हॉटसॲप. तेजोमयीचही असच सटरफटर सुरु असायचं. स्वत:हून ती क्वचितच आईला मदत करी. तेही आईने सांगितलं तेव्हा आणि तेव्हढचं. ते सुध्दा नाखुषिनच.
त्यामुळे सगळा भार आईवरच पडे. ही स्वच्छतेची कामं झाली की मग ती स्वयंपाक करण्यात गुंतून जायची. म्हणजे सकाळी उठल्यापासून तिला एकही क्षण निवांत मिळायचा नाही.
अलेक्झांडरने या गोष्टी बरोबर टिपल्या होत्या. आई काम करत असताना तो कधी कधी बाबा किंवा तेजोमयीकडे जाऊन, सांगण्याचा प्रयत्न करायचा. पण पालथ्या घड्यावर पाणी म्हणतात ना, तसं घडायचं. दोघेही ढिम्म हलायचे नाही.
आज कमालच झाली. सकाळी सकाळी आईची कामं सुरु झाली. बाबांना तिने चहा करुन दिला आणि तेजोमयीस बोर्नव्हिटा. दोघांनीही त्यांचे त्यांचे पेय घेऊन झाल्यावर चहाचा कप आणि बोर्नव्हीटाचा मग (मोठा कप) नेहमीच्या सवयीनुसार बसल्या जागीच ठेवला. दररोज आई थोडयावेळाने दोन्ही कप स्वयंपाक खोलितील बेसिनमध्ये नेउुन ठेवत असे.
आज सुध्दा, आपले काम करत असताना काहीवेळाने आई आली. कप आणि मग उचलायला लागली. तोच अलेक्झांडर तिथे लगबगीने येऊन बाबांकडे बघून भुंकू लागला.
अरे, काय झाले तुला. आधी आईने आणि नंतर बाबांनी विचारलं. आता त्याने आपला मोर्चा तेजोमयीकडे वळवला. तिच्याकडे बघून भुंकू लागला.
अरे, ही तेजो, तुझी तायडी, असं बाबा म्हणाले तेव्हा अलेक्झांडर त्यांच्यावर गुर्रावला.
आँ, अलेक्झू असा कां वागतोय गं…बाबा आईकडे बघत म्हणाले.
ठोंब्या, ओळख विसरलास की काय दोघांची, आई त्याला रागावून म्हणाली. तेव्हा अलेक्झांडरने चहाचा कप उचलला नि बाबांच्या जवळ नेउुन ठेवला. नंतर त्यांच्या शर्टाला पकडून त्याने स्वयंपाक खोलितील बेसीनकडे नेले. हे सर्व आई आश्चर्यचकित होऊन बघत होती. त्याच्या भुंकण्याची संगती आता तिला लागली. बाबांनाही ते लगेच कळलं. बाबा ताबडतोब बाहेर आले. त्यांनी चहाचा कप उपचला आणि तेजोमयीस तिचा मग उचलण्यास सांगितले. दोघांनी बेसीनमध्ये कप आणि मग नेऊन ठेवला.
बाबांनी अलेक्झांडरला आणि आईला सॉरी म्हंटलं.
ते कशासाठी बॉ, आईनं विचारलं.
अगं, जे अलेक्झांडरला इतक्या लकवर कळलं ते आम्हा दोघानांही नाही कळलं ना म्हणून. तू आपली एकटीच काम करत राहतेस. आम्ही मात्र तुला मदत करायची सोडून बसतो आयतोबा होउुन. तुला मदत करायला पाहिजे हेच अलेक्झांडरला सांगायचं होतं, त्याच्या पध्दतीनं.
तेजोमयीस सुध्दा बाबांचं म्हणनं पटलं. तिने अलेक्झांडरच्या समोर कान पकडून उठाबशा केल्या. आईची क्षमा मागितली. यापुढे दोघेही आईच्या कामात जमेल तेवढी मदत करु लागले.
अलेक्झांडर, आईच्या गळ्यातला ताईत बनला.