कुरिअरवाला आणि ऋषभ एकाच वेळी आमच्या दारात आले. ऋषभ म्हणजे आमच्या बाजुला राहणारा आमचा बालमित्र. कुठेही नाक खुपसण्यात, अर्थात चांगल्या अर्थाने, त्याला काही वाटत नाही. त्यामुळे त्याने कुरिअरवाल्याकडून कुरिअर जवळजवळ हिसकावलच नि त्याच्याजवळच्या कागदावर सही ठोकून त्याला मोकळं केलं.
“बरं का अंकलू, तुमचं काम हलकं केलय,” आम्हास, सांगूनही टाकलं पठ्ठ्याने. “कसलं कुरिअर? वगैरे जाणून घेण्याच्या आमच्या इच्छेवर पाणी ओतून या पठ्ठे बापुरावांनी ते फाडलं नि त्यातून निघालं,
मनशक्ती सुट्टी विशेषांक!
ऋषभराव जोरात ओरडले.
फतकल मारुन बसले.
मासिक चाळायलाच लागले. आम्ही डोकावून बघितलं. मनशक्ती बालकुमारचा सुट्टी विशेषांक, रंगिबेरंगी चित्रांनी सजलेला नि नटलेला. ऋषभच्या हातून अंक हिसकावून पहिल्या वाचनाचा आनंद आपण कां घ्यायचा नाही? हा आमच्या मनी दुष्ट विचार आला. हा सुट्टी विशेषांक कुणासाठी बरं? ऋषभ्यासाठी की आमच्यासाठी? खरं तर पहिला अधिकार त्याचाच. तो आम्ही मनात मान्य केला नि त्याच्या बाजुलाच फतकल मांडून बसलो.
ऋषभने आधी एकएक पृष्ठ उलटून मासिक बघितलं. ११ गोष्टी, ३ लेख, २ कोडी, ७ कविता, १ नाटिका नि काय काय, ऋषभराव हरखूनच गेले. “झालं कारे बघून?” असं विचारायचा मोह झाला. पण हे पठ्ठे बापूराव निघाले खट. त्यांनी पाय पसरले नि वाचायलाच सुरुवात केली. एकनाथ आव्हाडांच्या कोड्यांची भुरळ त्याला पडली. मोठ्याने वाचून तो आम्हालाच उत्तरं विचारु लागला.
“वाव! मजा येतेय नं वाचताना.”
आम्ही विचारलं. पण ऋषभरावांचं कुठं लक्ष होतं आमच्याकडे. “पक्षी वेडा जेम्स ऑडूबॉन”च्या लेख वाचण्यात स्वारी गुंग. लेख वाचून संपताच उस्फुर्तपणे म्हणाली, “फंटास्टिक”! मग त्यांनी, “चिनूचा आंब्या आजोबा”, या गोष्टीत नाक नि तोंड खुपसलं. ही धम्माल गोष्ट झरदिशी त्याने वाचून काढली. मग तो “भर उन्हाळ्याच्या गोष्टीत” शिरला. “कबुतराचं अंड” त्याला दिसलं. “रेखाटनाची जादू” कळाली. “झिब्राने कोणता शोध लावला,” हे ही त्याने शोधून काढलं.
दोन तास झाले तरी, पोरगा कसा घरी आला नाही म्हणून ऋषभचे आईबाबा आमच्या घरी डोकावले. महाशय मासिकात रंगलेले बघून ते दचकलेच.”काय रे जेवयाचं बिवायचं नाही का?”आईने विचारलं.
“आज अंकलूकडेच जेवणार”. त्याने घोषित केले. आमच्या हिचा, ऋषभ लाडकोबाच असल्याने तिने त्याला जेवायला दिलं. जेवता जेवता स्वारीने “लोहगडा”ची सफर केली, “मिरचीचं हाय हाय” पण जाणून घेतलं. “घुशीने खणली मेट्रो लाईन”, “पाखरशाळा”, “घार” या कवितांचा आस्वाद घेतला.” खेळ एक, शब्द अनेक”, याची गंमत अनुभवली.
घरी जाऊन, “अभ्यास! अभ्यास! अभ्यास!! नाटिका वाचतो”, असं सांगून हे पठ्ठे बापूराव सुट्टी विशेषांक घेऊन घरी पळाले.
“अरे, मला वाचायचना”, असं म्हणावसं वाटलं. पण ऋषभरावांच्या वाचनानंदात खोडा नको म्हणून आम्ही हसून ते टाळलं.
रात्री ९ वाजता ऋषभराव पुन्हा आमच्या घरी डोकावले.
“अंकलू, काय मस्तय हो, हा मनशक्ती सुटृटी विशेषांक. वर्षाताई तोडमलच ना त्या, याच्या संपादिका. ग्रेटच आहेत. थँक्यू कळवा त्यांना.”
“अरे, हो हो नक्की, पण अंक कुठाय? आम्ही विचारलं.
“अंकलू, देऊन आलोय माझ्या मैत्रिणीला.” ऋषभराव थाटात म्हणाले नि दिमाखात निघून गेले.
(मनशक्ती बालकुमार विशेषांक, एप्रिल ते जून २०२४ किंम १०० रुपये. संपर्क- मनशक्ती बालकुमार अंक, मनशकती प्रयोग केंद्र,मुंबई पुणे रस्ता, वरसोली लोणावळा- ४१०४०१)