नका नका मला तुम्ही नेऊ नका नेऊ..असं तेजोमयी झोपेत जोरात ओरडली. या ओरडण्याने आईबाबा जागे झाले. अलेक्झांडरलाही जाग आली. तो त्याच्या खोलितून धावत बेडरुममध्ये आला.
काय गं, काय झालं ओरडायला. कुणाला म्हण्त होतीस नेऊ नका म्हणून..आई-बाबांनी एकाच वेळी विचारलं.
अगं, भेंडी महाराज आणि त्यांचं सैन्य आलं होतं. तेजोमयीनं सांगितलं.
हात्तिच्या, म्हणजे तू स्वप्न बघत होतीस तर..अशी स्वप्न अधूनमधून सर्वांनाच पडत असतात.त्यामुळे घाबरायचं नसतं..
पण बाबा, भेंडी महाराज खरोखरच मला घेऊन गेले तर..
तसं काही होणार नाही.पण हे भेंडी महाराज होते तरी कसे,आठवतं का काही तुला..आईनं विचारलं..
आठवतय ना, आपल्या घरी जी भेंडी, बाबा आणतात, तसेच दिसत होते.
तुला हे भेंडी महाराज काही म्हणाले का..बाबांनी विचारलं.
धमकी दिली त्यांनी..
कशासाठी..
भेंडी खाल्ली नाही तर याद राख असं म्हणाले..
मग..
मला भेंडी आवडत नसल्याचं त्यांना सांगितलं.
मग..
त्यांचा आग्रह आणि माझा नकार असं तिनदा झाल्यावर त्यांनी सैन्याला, मला घेऊन जाण्याचा आदेश दिला..ते बघून मी घाबरले आणि ओरडले…
तेजोमयीचं कथन ऐकून आईबाबा खो खो हसायला लागले. सर्व आलबेल असल्याची ही खात्रीची खूण अलेक्झांडरच्या चांगलीच परियचाची असल्यानं तो बेडरुममध्ये आळसावला. त्याने तेजोमयीकडे बघितलं. झोप बाई तू आणि मला पण झोपू दे, असे भाव त्याच्या डोळयात दिसू लागले. ते तेजोमयीनं बरोबर टिपले. ती हसली..
हसायला काय झालं..आईनं विचारलं..
काही नाही गं,भेंडी महाराज आठवले..
तुला ते असं सोडणार नाही.. बाबा म्हणाले.
म्हणजे..
तुला भेंडी आवडत नाही हे या महाराजांना कळलय..त्यामुळे तू जोपर्यंत भेंडी खाणार नाहीस, तोपर्यंत ते तुझा पाठलाग करतच राहतील..बाबा उत्तरले..
अहो, मला आवडत नाही ना भेंडी.. चिक्कट असते..चव सुध्दा नसते तिला..
तसं तर तुला कार्ले,गवाराच्या शेंगा आवडत नाहीत. कोहळं बघितलं नाक मुरडतेस, फरस बीचं नाव घेताच ई s करतेस.…आई म्हणाली..
ही मंडळी झोपायचं सोडून चर्चा करत बसल्याचं आळसावलेल्या अलेक्झांडरच्या लक्षात येताच, त्याने हळूच डोळे उघडले आणि तिघांकडे आळीपाळीने टक लावून बघू लागला..आपल्याला अशा चर्चेत रस वाटतो, हे सांगण्याची त्याची ही पध्दत होती..
हा ठोंब्यासुध्दा असाच..हे आवडत नाही,ते आवडत नाही, असं करणारा..बरोबर ना ठोंब्या..त्याच्या पाठीवर हलकीशी थाप प्रेमाने देत आई म्हणाली..
मंडळींची गाडी आपल्याकडे वळल्याचं अलेक्झांडरनं ओळखलं. त्याने कान टवकारले..आईशी लाडीगोडी करु लागला..
बस चूपचाप.दोघेही एकाच माळेचे मणी..आई लटक्या रागानं अलेक्झांडरला बाजूला सारत म्हणाली.
आवडत नसताना एखादी भाजी खायची कशी गं..
ते बरोबर असलं तरी आपण एखादी भाजी खात नाही,याचा अर्थ त्यातल्या उत्तम पोषक घटकांपासून आपलं शरीर मुकतं.बरोबर ना हो. बाबांकडे बघत आई म्हणाली.
अगदी बरोबर तेजो, आता या भेंडीचं उदाहरण घे..अग, या इवल्याशा बोटा एवढयात भाजित,व्हिटॅमिन सी, व्हिटॅमिन ए, व्हिटॅमिन के, मॅग्नेशीयम असतं..या सर्वांची आपलं शरीर सुदृढ आणि निरोगी करण्यात मदत होते.
हिवाळयात तर हिरव्या हिरव्या भाजी मुबलक येतात बाजारात,ते खाण्याची मजा काही औरच असते मॅडम..कळलं का..आई म्हणाली.
न कळून कसं चालेल बॉs. भेंडी महाराजांच्या सैन्याने घेऊन जाण्याऐवजी भेंडी खाण्याची मजा घेणंच बर नाही का?..तेजोमयी अलेक्झांडरकडे बघत म्हणाली..पठ्ठयाने मान हलवली..
मान हलवून चालायचं नाही ठोंब्या..तुलाही आता सगळच खावं लागेल.. अलेक्झांडरचा कान हलेकच पिरगळत आई म्हणाली..पठ्ठयाने पुन्हा मान हलवली. तिघेही खुदकन हसले..
०००