अलेक्झांडरचा सन्मान
घरी आलेल्या कोणत्याही पाहुण्यावर भुंकायचं नाही, असं वारंवार अलेक्झांडरला सांगितल्यानं,त्याला तशी सवय लागली.
बेल वाजली की आई-बाबा किंवा तेजोमयी पैकी कुणीही दार उघडायला जाण्याआधी ही स्वारी, येणाऱ्या व्यक्तीच्या स्वागतासाठी दारात हजर.
घरी येणाऱ्या सगळयांसोबतच त्याची मैत्री व्हायची. मात्र अलेक्झांडरला शेजारच्या ब्रम्हे काकू आवडायच्या नाहीत. घरी येणाऱ्या कुणावरही भुंकायचं नाही, या सवयीला, ब्रम्हे काकुंसाठी अलेक्झांडर गुंडाळून ठेवायचा. त्यामुळे त्या येणार म्हंटल्या की आधी अलेक्झांडरला नाईलाजानं तेजोमयीच्या खोलित पाठवून खोली बंद केली जाई.
अलेक्झांडरला, ब्रम्हे काकूंचा इतका राग कां येत असावा, याचं कारण शोधण्याचा आई-बाबा आणि तेजोमयीनं प्रयत्न केला, पण, कालपर्यंत तरी त्याचा शोध लागला नव्हता.
मात्र, काल काकू अनपेक्षितपणे घरी आल्याने त्याचा उलगडा झाला. काकू अचानक आल्याने अलेक्झांडरचा बंदोबस्त काही करता आला नव्हता. त्या आल्या तेव्हा अलेक्झांडर तेजामयीसोबत खेळण्यात मग्न होता. त्यामुळे त्याने काकुंकडे लक्ष दिले नाही. काकुंनी हुश्श केलं.
आईने त्यांना पाणी दिलं. पाणी पिल्यावर काकू हळूच आइला म्हणाली,
काय गं काय जादू केलीस तू आज,शहाणा सारखा वागतोय.
शहाणाच आहे हो,माझा ठोंब्या..बसं कधीकधी वागतो वेड्यासारखा..आपली मुलं नाही का वागत,तसचं याचं.आई म्हणाली.
अगं कसला शहाणा आलाय, पक्का ठोंब्या आहे ठोंब्या..
काकुंच्या मुखातून ठोंब्या शब्द बाहेर पडताच, अलेक्झांडरने त्यांच्याकडे बघून भुंकायला सुरुवात केली. काकू घाबरल्या.
अगं थांबव थांबव या ठोंब्याला..
काकुंच्या मुखातून दुसऱ्यांदा ठोंब्या शब्द कानावर पडताच, अलेक्झांडर त्यांच्या अंगावर धावून गेला. तेजोमयीनं कसबसं त्याला आवरलं आणि आतल्या खोलित नेलं. काकुंकडे गुर्रावत बघून अलेक्झांडर नाइलाजानं आत गेला.
काकुंनी सुटकेचा नि:श्वास टाकला. फार लाडावून ठेवलाय हो तुम्ही या ठोंब्याला, काकू आपली नाराजी व्यक्त करत म्हणाल्या..
पण, तो असा नाही हो.तुम्हीच त्याला कां आवडत नाही कळत नाही बुवा..
कशी आवडणार..त्याला ठोंब्या म्हणते ना मी. बाकिंच्यासारखं लाडेलाडे बोलत नाही.
आत्ता आईच्या लक्षात आलं की, पूर्वी कधीतरी तिचं बघून ब्रम्हे काकूंनी अलेक्झांडरला ठोंब्या अशी हाक दिली होती. तेव्हा तो काकुंच्या अंगावर धावून गेला होता. आतासुध्दा त्यांनी ठोंब्या असा उल्लेख केल्यावरच अलेक्झांडरला राग आला होता.
आईच्या लक्षात आलं की ती सोडून अलेक्झांडरला कुणीही ठोंब्या म्हंटलेलं अजिबात आवडत नाही. चुकून जरी कुणी तसा प्रयत्न केला तर त्याच्याशी अलेक्झांडरची कट्टी झालीच म्हणून समजायची.
आईनं, ब्रम्हे काकुंना हे सांगण्याचा प्रयत्न केला.
असं फुकाचे लाड केले की, हे प्राणी डोक्यावरच बसतात बघ, काकू रागाने म्हणाल्या.
तसं नाही हो काकू, आपल्या मुलांनासुध्दा एखाद्याने असं वेड्यावाकड्या नावानं बोलावलं तर त्यांना आवडत नाही. त्यांना त्यांचं नाव छान प्रेमानं घेतललं आवडतं. अन्यथा तेही नाक मुरडतात आणि आपल्यापासून दूर पळतात.
अगं,पण ती मुलं आहेत, पण तुझ्या या ठोंब्याला काय कळतय..
असं कसं म्हणता काकू, अहो मुका असला तरी तुमच्या माझ्यासारखाच जीव. त्याला भावना आहेत. आपला मान-सन्मान राखला जावा असंही त्याला कळत असावं..
हो कां गं..मग तू सारखं त्याला ठोंब्या ठोंब्या करतेस तेव्हा…
अहो काकू,मी त्याची आई आहे ना..मी ठोंब्या म्हणते तेव्हा त्यातून निखळ प्रेम आणि वात्सल्य दिसत असावं त्याला. आईचा युक्तीवाद ऐकून ब्रम्हे काकू निरुत्तर झाल्या. त्यांनी पुन्हा कधी अलेक्झांडरला ठोंब्या म्हणून हाक मारली नाही. ०००