पुस्तक, ती आणि गाढव
अभ्यासाची असो की गोष्टीची , कोणतंही पुस्तक वाचण्याचा तेजोमयीला फार कंटाळा. स्वप्नातसुध्दा तिला पुस्तक दिसलं की ती कितीही सुंदर स्वप्न असलं तरी ते बघायचं बंद करुन टाकायची.
छान छान गोष्टींची पुस्तकं देणाऱ्या स्वप्नातल्या परीराणीशी ती कट्टी घ्यायची. थेट अट्टीकट्टी गारगोटी लिंबाचा पाला हलू नको, पर्यंत ती पोहचायची. त्यामुळे परीराणी हिरमुसली व्हायची.
“व्हाट इज धिस, तेजोमयी? ती कधी रागावून म्हणायची.
“कोंबडिका पिस!”, म्हणून तेजोमयी खोखो हसत सुटायची.
परीराणीला सूचेना या बयेला पुस्तक आवडावित म्हणून काय करावं बरं?जी मुलं पुस्तक वाचतात तीच परीराणीला आवडत.
०००
परीराणी, तेजोमयीच्या दररोज स्वप्नात येण्याचं खास कारण होतं. या मुलाच्या स्वप्नातून त्या मुलाच्या स्वप्नात जाणाऱ्या परीराणीला एकदा खूप तहान लागली. तेव्हा इतर मुलांनी तिला थंडगार पाणी दिलं. पण तेजोमयीनं मात्र फ्रिजमधलं पियुष दिलं. इतरांपेक्षा ही मुलगी वेगळी असल्याचं परीराणीच्या लक्षात आलं,तेव्हापासून तेजोमयी तिला खूप आवडू लागली.
एकदा, तेजोमयीनं परीराणीला रसना देऊन , आय लव्ह यू, असंही म्हटलं, तेव्हापासून तर परीराणीने तिच्या स्वप्नात जाण्याचा एकही दिवस चुकवला नाही.
अशी ही छान, गोड, गोबरी आणि लाघवी तेजोमयी कुणालाही आवडावी अशीच होती.तिचं सारं काही छान होतं, पण पुस्तकाचं नाव काढलं की तिचं बिनसलच म्हणून समजा. इतकं की हीच का ती शहाणी मुलगी असा प्रश्न पडावा.
मात्र हळूहळू तेजोमयीचं मन पुस्तकांकडे वळवून तिला पुस्तक वाचनाची गोडी लावू अशी परीराणीस खात्री होती. पण तेजोमयी मात्र ढिम्म! पुस्तकांचं नाव परीराणीनं काढलं किंवा एखादं पुस्तकं दाखवलं की ती थेट, “सेडना” या दहाव्या ग्रहावरच पोहचायची. तिथून तिला परत आणनं परीराणीला कठीण व्हायचं.
०००
एकदा परीराणीने तिच्यासमोर बालपणीचे गणेश ,हनुमान आणि कृष्णाचं पुस्तकं ठेवलं नि या पुस्तकांमधून या तिन्ही बालवीरांना अलगद बाहेर आणलं.
हनुमान, त्याच्या गदेसह आला. कृष्ण बासरीसोबत . गणेशासोबत त्याचा मित्र मुषकस्वामीही होता. बाल गणेशाच्या हातात हॅरी पॉटर आणि फास्टर फेणे यांची पुस्तकं होती. “बोक्या सातबंडे” हे पुस्तक वाचण्यात बालकृष्ण रममाण झाला होता. साने गुरुजींची पुस्तकं एकाग्रचित्तानं वाचण्यात हनुमान गढून गेला होता.
त्या तिघांच्या हातातील पुस्तकांकडे लक्ष जाताच तेजोमयी जोरात ओरडली,
“टाका ती पुस्तकं खाली आधी, नाहीतर मी तुमच्याशी बोलणार नाही .”
“जा उडत!” कृष्ण म्हणाला,
“मी पुस्तक खाली टाकणार नाही”. असं म्हणत गणेशाने तोंड फिरवलं.
” मग मी तुझ्याशी खेळणार नाही.” तेजोमयी फुगून म्हणाली.
” नो प्रॉब्मेल!तू खेळली नाहीस तरी काहीच बिघडत नाही. मी या कृष्णाला आणि गणेशाला माझ्या गदेवर बसवतो नि घेऊन जातो आकाशात. ढगावर बसून आम्ही भेळ खाऊ तिथे.” हनुमान म्हणाला.
तिच्या उत्तराची वाट न बघताच हनुमानाने त्या दोघांना गदेवर बसवलं. गदा खांद्यावर ठेवून त्याने आकाशात उंच सूर मारला.
आकाशात, ढगांच्या राजाने त्यांचं स्वागत केलं. मुलं वर येताच त्याने जादुचा शंख फुंकला. त्यातून खूप कॅडबरीज बाहेर पडल्या. चोकोबार आइसक्रिमसुध्दा!तेजोमयीचं आवडत स्ट्राबेरी आइसक्रिमपण होतं. ते बघून तिच्या तोंडाला पाणी सुटलं. गणेश, हनुमान आणि कृष्ण तिघेही मिटक्या मारत आइसक्रिम आणि कॅडबरीवर तुटून पडले.
ढगांच्या राजाने मग त्यांना रंगीत पेन्सिली दिल्या. गणेश, हनुमान आणि कृष्ण, दे धमाल चित्र रंगवत बसले. थोडया वेळानं आला वडापाव! आता मात्र तेजोमयीला राहवेना. तिच्या तोंडचं पाणी थांबेना. परीराणी दुरुनच ही सारी गंमत बघत होती.
” बघ तुझी संधी गेली. ” परीराणी हळूच तेजोमयीला म्हणाली.
” गेली तरी गेली.” तेजोमयी पाय आपटत म्हणाली. त्यांनी पुस्तकं खाली टाकलं असतं, वाचायचं सोडून दिलं असतं तर गेली असते मी त्यांच्यासोबत.”ती तोंड वाकडं करत म्हणाली.
” पुस्तकं हेच खरे मित्र असतात तेजू.” परीराणी तिला समजावत म्हणाली.
” हे वाक्य मी एक हजार वेळा माझे बाबा, आई आणि टिचरकडून ऐकलय. त्यात नवीन ते काय? “
” तुझा आवडता शाहरुखसुध्दा पुस्तक वाचतो. वेळ मिळाला की तो पुस्तकातच शिरतो. अमिताभ अंकलचं तर विचारुच नको…”
” मी विचारतच नाही.” तेजोमयी रागाने म्हणाली.
आता, या हट्टी मुलीचा परीराणीला खूपच राग येऊ लागला. तेवढयात परीराणीचं लक्ष ढगांकडे गेलं. तिन्ही मुलं उंडारत असताना तिथे अमिताभ अंकल, हृतिक आणि आर्यनमॅन त्याच्या खास स्पेसक्रॉफ्ट मधून आले.ते एका नव्या ग्रहाकडे निघाले होते. ढगांच्या राजाकडे बाल हनुमान,गणेश आणि कृष्णाला बघून अमिताभ अंकलनी, आर्यनमॅनला स्पेसक्रॉफ्ट तिथे थांबवायला सांगितलं.
” वाSव!” तेजोमयीचं लक्ष त्यांच्याकडे जाताच ती उत्स्फुर्तपणे म्हणाली. तिला आर्यनमॅनला प्रत्यक्ष बघण्याची, त्याला हात लावण्याची इच्छा होती. अमिताभ अंकल आणि ह्रतिकची सहीसुध्दा तिला हवी होती.
गणेशाने आपल्या जवळची वही काढली नि अमिताभ अंकलच्या समोर नेली. अंकलने त्यावर झक्कास सही केली. हनुमानाने कागदावर सही घेतली. सर्वांनी मग “बिगफूल”चा डाव मांडला. अमिताभ अंकल “बिगफूल” ठरले.
ढगांच्या राजाने मस्तपैकी भेळ आणि पिज्जा आणला. अंगतपंगत करत सारेच ताव मारु लागले. भोजनानंतर मग सुरु झाला, पुस्तक पुस्तक खेळ!या खेळात भाग घ्यायला, तेजोमयीला सोडून परीराणी वर उडाली. या खेळात जो जिंकेल त्याला नव्या ग्रहाचा राजा करण्याचं ठरलं. खेळ सुरु झाला. वेगवेगळया पुस्तकांवरच्या प्रश्नांचा बॉल, ढगांचा राजा टाकत होता. या बॉलवर सर्वाधिक सिक्सर मारले ते गणेशानेच.
लहानपणापासून पुस्तकं वाचण्याची,वाचून समजून घेण्याची,समजल्यावर मंथन करण्याची सवय त्याला लागल्यानं त्याला अनेक विषयांचं अद्ययावत ज्ञान होतं. अमिताभ अंकलसुध्दा थक्क झाले. ऋतिकने त्याला चित्रपटात घेण्याचा निर्णय तिथेच सांगून टाकला. हॅरी पॉटर जिथे मॅजिक शिकला त्या हॉगवर्टच्या शाळेत प्रवेश मिळवून देण्याचं आश्वासन अमिताभ अंकलनी गणेशाला दिलं. आर्यनमॅन सोबत नव्या ग्रहावर जाण्याची संधी गणेशाला मिळाली. परीराणीने त्याला दोन पंख दिले. हे पंख लावले की गणेशाला सातासमुद्रावरुन उडणं सहज शक्य होतं.
तेजोमयी सारं काही बघत होती. परीराणीने आपल्याला ढगावर नेलं नाही याचं तिला खूप दु:ख झालं नि रागसुध्दा आला. आता परीराणीशी बोलायचच नाही असं तिनं पक्कं मनात ठरवलं.
परीराणी जेव्हा तिच्याकडे परत आली, तेव्हा तिने तोंड फिरवलं.
परीराणीला सारं काही कळलं.
” मी काय करणार? तुला खूपदा समजावलं की पुस्तक वाच म्हणून, पण तू समजूनच घेत नाहीस .”
“मला पुस्तकं वाचायची नाहीत.
“जी मुलं पुस्तकं वाचत नाहीत त्यांचं कसं नुकसान होतं, हे तुझ्या कां लक्षात येत नाही. तुला पुस्तकांचा एवढा राग कां येतो गं?”
” परीराणी तुला माहीत नाही. आम्हाला अभ्यासाची किती पुस्तकं वाचावी लागतात ते.”
“मग काय झालं? पुस्तकांमुळे ज्ञान मिळतं .हे ज्ञानच मानसाला पॉवरफुल बनवतं. नॉलेज इज पॉवर म्हणतात ना. गणेश, हनुमान आणि कृष्णाला ते कळलय बघ. म्हणूनच खेळतानासुध्दा त्यांच्याजवळ पुस्तक असतं . वेळ मिळाला की ते पुस्तक वाचतात. त्यामुळे त्यांच्या ज्ञानात सारखी भरच पडतेय. एके दिवशी ही तिन्ही मुलं खूप नाव कमावणार. यशस्वी होणार.”
” होऊ दे. मला काय त्याचं? मी फक्त खेळणार. पुस्तक नाही वाचणार. “
“पुस्तक वाचण्याच्या आनंदापासून तू मुकशील. नवं नवं ज्ञान मिळणार नाही ते वेगळच.”
“ज्ञान मिळालं नाही तर काय बिघडेल गं माझं?”
” तू गाढव होशील.”
” गाढव तर गाढव! मजेत राहता येईल नि गाढव मस्ती करता येईल.” तेजोमयी झटक्यात बोलून गेली. याचा परीराणीला खूप राग आला.
“म्हणजे, तू माझं म्हणनं ऐकणार नाहीस तर?”
तेजोमयी काहीच बोलली नाही. परीराणीने जादुची छडी काढली नि तिच्यावरुन फिरवली…
०००
पुढं व्हायचं तेच झालं. तेजोमयी गाढव
झाली. “तुम्ही जेव्हा एखादा गाढव बघाल तेव्हा, ते गाढव पुस्तक न वाचणारी तेजोमयीसुध्दा असू शकेल.” कृष्णाकडे वळून गणेश, त्याला सांगू लागला.
पण, त्याचं कुठे लक्ष होतं. तो बोस्किच्या इसापनितीत डोकं खुपसून बसला होता.
००००